Ρεπορτάζ
Μεσσήνη Σοφία
Όλοι μας έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες, που μας αφηγούνται κυνηγοί για το τι αντιμετώπισαν κάποια μέρα που πήγαν για κυνήγι. Συνήθως, εξιστορούν περιπέτειες με αντίξοες καιρικές συνθήκες και δύσβατο έδαφος. Δεν παραλείπουν όμως να αναφέρουν τόσο τις ικανότητες του σκύλου και τον μεταξύ τους συγχρονισμό, όσο και την αντίσταση του θηράματος. Όλα αυτά σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι παράγοντες που κάνουν τους κυνηγούς, να ασχολούνται με την δραστηριότητα αυτή, όλο και περισσότερο. Αν όπως λένε, το κυνήγι δεν περιέκλειε τη περιπετειώδης φύση του και δεν ήταν δύσκολο, τότε κανένας από τους κυνηγούς δεν θα πήγαινε γι’ αυτό.
Κάποιοι άλλοι επίσης κυνηγοί, υποστηρίζουν ότι το να βρίσκεσαι μέσα στην φύση, ψάχνοντας για το θήραμά σου, είναι μια διαδικασία που τους κάνει να χαλαρώνουν και να απομακρύνονται από τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Είναι η λεγόμενη χαρά της απόδρασης στη φύση. Δεν τους νοιάζει η ώρα που θα αποδράσουν, αρκεί να αποδράσουν.
Βάσει των ανωτέρω, αλλά και σύμφωνα με την αγάπη των κυνηγών γι’ αυτή τη δραστηριότητα, έχουν συσταθεί αρκετοί κυνηγητικοί σύλλογοι ανά την Ελλάδα. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι σύλλογοι αυτοί, έχουν στην αρμοδιότητά τους τα εξής:
1. Μέλη του Συλλόγου καθίστανται υποχρεωτικά, όσοι έχουν άδεια θήρας και κατοικούν μόνιμα στην περιφέρεια που ανήκει ο σύλλογος. Εξαιρούνται όσοι από τις υπηρεσίες τους δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε οργανώσεις και όσοι είναι αλλοδαποί.
2. Μέλος που δεν έχει άδεια θήρας, διαγράφεται από τον σύλλογο.
3. Για να γίνει κάποιος μέλος του συλλόγου, οφείλει να κάνει αίτηση απευθυνόμενη προς το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου.
4. Τα μέλη υποχρεούνται επίσης να καταβάλλουν την ετήσια συνδρομή τους.
Οι κυνηγητικοί σύλλογοι, οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα οι δενδροφυτεύσεις, Επίσης, φροντίζουν για την προστασία της πανίδας και των θηραμάτων, (θηροφύλακες) αλλά και εφαρμόζουν ποικίλα προγράμματα που αφορούν την οικολογική συνείδηση π.χ πρόγραμμα «Άρτεμης». Ωστόσο, να σημειωθεί ότι απαγορεύεται η έκθεση και η πώληση ταριχευμένων ζώων, σύμφωνα με τη σύμβαση της Βέρνης. Ταριχευμένα ζώα έχουν στην κατοχή τους διάφορα μουσεία φυσικής ιστορίας, όπως είναι το «Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γιαταγάνας Χαρίλαος», στη Θεσσαλονίκη.
Κακοποίηση ζώων.
Όλοι μας έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες, που μας αφηγούνται κυνηγοί για το τι αντιμετώπισαν κάποια μέρα που πήγαν για κυνήγι. Συνήθως, εξιστορούν περιπέτειες με αντίξοες καιρικές συνθήκες και δύσβατο έδαφος. Δεν παραλείπουν όμως να αναφέρουν τόσο τις ικανότητες του σκύλου και τον μεταξύ τους συγχρονισμό, όσο και την αντίσταση του θηράματος. Όλα αυτά σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι παράγοντες που κάνουν τους κυνηγούς, να ασχολούνται με την δραστηριότητα αυτή, όλο και περισσότερο. Αν όπως λένε, το κυνήγι δεν περιέκλειε τη περιπετειώδης φύση του και δεν ήταν δύσκολο, τότε κανένας από τους κυνηγούς δεν θα πήγαινε γι’ αυτό.
Κάποιοι άλλοι επίσης κυνηγοί, υποστηρίζουν ότι το να βρίσκεσαι μέσα στην φύση, ψάχνοντας για το θήραμά σου, είναι μια διαδικασία που τους κάνει να χαλαρώνουν και να απομακρύνονται από τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους. Είναι η λεγόμενη χαρά της απόδρασης στη φύση. Δεν τους νοιάζει η ώρα που θα αποδράσουν, αρκεί να αποδράσουν.
Βάσει των ανωτέρω, αλλά και σύμφωνα με την αγάπη των κυνηγών γι’ αυτή τη δραστηριότητα, έχουν συσταθεί αρκετοί κυνηγητικοί σύλλογοι ανά την Ελλάδα. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι σύλλογοι αυτοί, έχουν στην αρμοδιότητά τους τα εξής:
1. Μέλη του Συλλόγου καθίστανται υποχρεωτικά, όσοι έχουν άδεια θήρας και κατοικούν μόνιμα στην περιφέρεια που ανήκει ο σύλλογος. Εξαιρούνται όσοι από τις υπηρεσίες τους δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε οργανώσεις και όσοι είναι αλλοδαποί.
2. Μέλος που δεν έχει άδεια θήρας, διαγράφεται από τον σύλλογο.
3. Για να γίνει κάποιος μέλος του συλλόγου, οφείλει να κάνει αίτηση απευθυνόμενη προς το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλόγου.
4. Τα μέλη υποχρεούνται επίσης να καταβάλλουν την ετήσια συνδρομή τους.
Οι κυνηγητικοί σύλλογοι, οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα οι δενδροφυτεύσεις, Επίσης, φροντίζουν για την προστασία της πανίδας και των θηραμάτων, (θηροφύλακες) αλλά και εφαρμόζουν ποικίλα προγράμματα που αφορούν την οικολογική συνείδηση π.χ πρόγραμμα «Άρτεμης». Ωστόσο, να σημειωθεί ότι απαγορεύεται η έκθεση και η πώληση ταριχευμένων ζώων, σύμφωνα με τη σύμβαση της Βέρνης. Ταριχευμένα ζώα έχουν στην κατοχή τους διάφορα μουσεία φυσικής ιστορίας, όπως είναι το «Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γιαταγάνας Χαρίλαος», στη Θεσσαλονίκη.
Κακοποίηση ζώων.
Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε στα ΜΜΕ φαινόμενα κακοποίησης ζώων. Πρόσφατα μάλιστα ακούσαμε πως, κάποιος ακρωτηρίασε τα αυτιά του σκύλου του. Ωστόσο πράξεις βαρβαρότητας και φρίκης γίνονται συχνά. Κάποιοι θανατώνουν σκυλιά δηλητηριάζοντάς τα, κάποιοι άλλοι βιοπραγούν πάνω τους, τα τραυματίζουν κ.λ.π.
Σύμφωνα με τον Δρ. Άλμπερτ Σβάϊτσερ «Όποιος έχει μάθει να θεωρεί τη ζωή ενός ζώντος πλάσματος ευτελή, κινδυνεύει να οδηγηθεί σε αντίστοιχα συμπεράσματα για ευτελείς ανθρώπινες ζωές». Αυτό το επιβεβαιώνουν ψυχολόγοι που θεωρούν ότι οι περισσότεροι εγκληματίες και δολοφόνοι, σε μικρότερη ηλικία βασάνιζαν και θανάτωναν ζώα. Η κακοποίηση ζώων φαίνεται να αποτελεί ανησυχητική ένδειξη μιας βαθιάς νοητικής διαταραχής και όχι απλά ένα μικρό ελάττωμα της προσωπικότητας, όπως πίστευαν παλαιότερα. Σε πολλά ερευνητικά κέντρα ψυχικών διαταραχών, εξετάζετε το ιστορικό του ασθενούς για να διαπιστωθεί η συμπεριφορά του απέναντι στα ζώα. Ευτυχώς όμως αυτή, είναι η μια μόνο πλευρά του «νομίσματος».
Βοηθήστε τα ζώα που απειλούνται από εξαφάνιση
Δεκάδες είδη ζώων και φυτών εξαφανίζονται καθημερινά. Αιτία, η ανεξέλεγκτη συρρίκνωση των βιοτόπων τους, το παράνομο κυνήγι, η ρύπανση της ατμόσφαιρας και οι κλιματικές αλλαγές. Πολλά από αυτά, δεν έχουμε προλάβει καν να τα γνωρίσουμε. Όμως κάθε είδος που χάνεται, παίρνει μαζί του και ένα κομμάτι της γενετικής και εξελικτικής ιστορίας εκατοντάδων χρόνων, πολύτιμη πηγή γνώσης για τον άνθρωπο.
Σύμφωνα με μελέτες περιβαλλοντικών οργανώσεων, είδη υπό εξαφάνιση είναι το τσακάλι (Canis aureus), το Δελφίνι, η θαλάσσια χελώνα (caretta caretta), o Μαυρόγυπας (Aegypius monachus), το Αγριόγιδο (Rupicapra rupicapra balcanica), η Μεσογειακή φώκια (Monachus monachus),η καφέ αρκούδα (Ursus arctos) κ.α.
Η προστασία του περιβάλλοντος σχετίζεται άμεσα με τις γνώσεις και την παιδεία που διαθέτει κανείς. Όσο εύκολο είναι να υποστηρίζει κανείς θεωρητικά την «αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης» και την «αειφόρο» ή «ήπια» ανάπτυξη, άλλο τόσο είναι δύσκολο να βρει τρόπους εφαρμογής τους στην καθημερινή του πρακτική. Χρειάζεται συνεχής εκπαίδευση και κατάρτιση, αλλά και ενσυνείδητες επιλογές, οι οποίες βασίζονται σε μια γενικότερη περιβαλλοντική παιδεία.
Απειλές και προβλήματα που αντιμετωπίζει η πανίδα.
1) Αλλοιώσεις και καταστροφές βιοτόπων
2) Φυτοφάρμακα
3) Κυνήγι
4) Σύλληψη, εμπόριο και συλλογή σπάνιων ειδών
5) Χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου